Jar nang laki wan bininya, “ Dimana balajar manya kada kaya biasa nyaman banar malam tadi “. Bininya manyahuti, “ Nyaman nangapa, abahnya “. “ Ai, malam tadi ikam pina amuk, aku sampai takijim tabuncilak “. Bininya hiran banar, “ Ai, abahnya malam tadi kita kada baapa apa “. “ Umai kada marasakah, di bawah ayunan anak.” Bininya takajut lalu baucap, “ Ai abahnya nangini, itu mama !”. Nang laki takajut banar mandangar bininya. Malam esuknya imbah bulik main musik panting nang laki mandalu’ur masuk ka kamar. Lalu masuk ka kalambu. Kada pina lawas tadangar dangus-dangus hinak. Nang laki marasa sama kaya malam samalam, takijim tabuncilak lalu asa curiga, lalu batakun, “ Pian ka Ma .” Mintuhanya manyahuti , “ I’ih .” jar mintuhanya pina lamah. Rasa kada nyaman banar tagawi mintuha lalu baucap, “ Cabutkah Ma”. “ Cabut cubaakan, kutimpas !.” jar mintuhanya sarik. “ Randam kah Ma.” “ Randam cubaakan mun handak jadi tapai !.” jar mintuhanya. “ Imbah pang nangapa.”“ Jangan banyak tatakunan, unggat lakasi ! “. Di luar kamar sakalinya nang bini guring di bawah ayunan anak.***
Tidak ada komentar:
Posting Komentar