Ada sabuah rumah badiam dua laki bini. Suatu malam, rumah nangitu di rampuk urang. Pukuknya habis barang di rumah di rampuk. Nang maulah kasarikan lakinya nitu nangapa, kada pakara harta nang dirampuk tapi bininya diparkusa parampuk di hadapan muhanya. Inya kada kawa malawan parampuk pungkalanya inya dipasung parampuk, maulah inya kada badaya sama sakali.. Esuknya, inya mambawa bininya ka kantur urusan agama. Imbah sampai di kantur urusan agama inya baaadu lawan kapala kantur. Kapala kantur mandangarakan aduannya pina bingung, kada mangarti sahamahama. Imbah habis nang laki cacarancang nitu, balalu kapala kantur manyahuti, “ Ai, ini makamam salah wesel, mustinya manganai parampukan nangini urusan pulisi kada di sini. “ Kada ini urusan agama kada ka pulisi !” jar nang laki bakacak pinggang, muhanya habang wan manciling-ciling.” Hari ini biniku kusarak !”, jar nang laki. “ Umai purunnya ikam. Harta habis bini diparkusa. Kada kasianlah lawan bini “ jar kapala kantur. “ Patuh ! “ jar lakinya sambil manunjuk muka bininya. Bininya jua bingung malihat lakinya basasarik. Lakinya balinjang sambil manapuk mija. Urang nang ada di kantur jadi tumbur balalu bagarumbungan malihat. “Nangini ha” jar kapala kantur malamahi. “ Sampian ini pina karas handak manyarak bini, ayuam tarangakan sajalas-jalasnya nangapa masalahnya.”. Lalu jar nang laki, “ Aku kada kasal harta di rampuk urang tanapi biniku naini diparkusa di hadapan mukaku ! “. “ I’ih “ jar kapala kantur, “Tarus pang nangapa “. Nang laki manarusakan, “ Asalnya aku sarik wan parampuk nitu tanapi malihat biniku aku jadi sarik wan biniku !” Nang laki basatup satumat manahan hinak pina mahingal-hingal.” Siapa kada sarik ! Tahulah kapala kantur, biniku ! Biniku nangini, inya bahimat ma’ayak !”. Kada bisa lagi’ai nang manyaksiakan ada nang lihum, takarinyum, ada nang baunggut-unggut mambujurakan.***
Tidak ada komentar:
Posting Komentar