Guru handak maajar, sakulahannya jauh harus manyubarang pakai getek, lalu babuat ka getek. Di tangah sungai nang luas nitu guru bapapandiran wan tukang getek.
Guru : Pakacil pian sakulah lulusan sakulah nangapa.
Pakacil : Aku ni guruai kada sing sakulahan hidupku naini habis hagan bacari haja kadada waktu hagan sakulah.
Guru : Umai ruginya pian hidup. Kita parlu mancari kapintaran supaya salamat hidup di dunia. Hidupku Pakacilai habis hagan maajar haja.
Pakacil : Damintuah, Guru bisalah bakunyung
Guru : Nanginiam nang aku kada bisa
Pakacil : Nahikamam Guruai. Matan tadi jukung naini miris, kada sawat kasubarang hudah karam Ruai. Sia-sia am kapintaran Guru, kada salamat tu, mati lamasam.
1 komentar:
hahahaha...iya am pintar agama jua nang sampurna..
Posting Komentar